Якуб Колас / "Усход сонца" (верш, пераклад)

⁣Автор: Якуб Колас
Название: Усход сонца
Чтец и автор видеоролика: Аве Макаўка
Время: 2:20
Музыка: Patrick O'Hearn - Beyond This Moment

Усе правы на публікуемыя матэрыялы: відэа, музыку, ілюстрацыі, карціны, фатаграфіі, стылі, пераходы і інш. – бясспрэчна належаць іх уладальнікам і ўзятыя з адкрытых крыніц сеткі Інтэрнэт. Выказваю вялікую падзяку таленавітым аўтарам за магчымасць іх выкарыстання ў працы. Спасылкі на крыніцы пазначаны ў апісанні і ў канцы відэяроліка.

Сябры! Дзе б вы ні знаходзіліся, адкіньце ўсе праблемы, ўладкоўвайцеся утульна і растварыцеся ў прыемных хвілінках. Ваша задаволеная ўсмешка - мая лепшая ўзнагарода. Заходзьце на агеньчык! Чым больш вы актыўныя, тым шырэй кола нашай добрай кампаніі. Буду чакаць! Дзякуй, што вы ёсць!

Якуб Колас
Усход сонца

На усходзе неба грае
Пераліўным блескам,
Сыпле золата над гаем
І над пералескам.

Чуць-чуць дрогне, праліецца
Чырвань на усходзе –
Гэта неба усміхнецца
Людзям і прыродзе.

Смех адказны, смех шчаслівы
Ходзіць на пагорках.
Час світання – час зычлівы...
Гаснуць, нікнуць зоркі.

Шырай, шырай зараніца
Разнімае крылле,
Нібы пожар бʼе крыніцай
Там, на небасхіле.

Сноп праменняў, пышна ўзняты,
Сее бляск-чырвонцы –
Гэта неба сцеле шаты
На дарогу сонцу.

Над палямі мрок прарваўся,
Па нізах расплыўся,
Лес туманам заснаваўся,
Луг расой абмыўся.

Агнявыя валаконцы
Ткуцца ў шоўк чырвоны –
Гэта хмаркі ладзяць сонцу
І дзяньку кароны.

Як прыемна пахне збожжа!
А вакол – спакойна!
Эх, як слаўна, як прыгожа,
Хораша, прыстойна!

І сабрала неба фарбы
Колераў дзівосных...
І дзе ёсць такія скарбы
Гожства, сугалосся?!

1908

Перевод с белорусского Аве Маковки:

Восход солнца

Всходит солнце и, играя,
Переливным блеском,
Сыплет золото над гаем
И над перелеском.

Чуть-чуть дрогнет и прольётся
Пурпур на востоке –
Это небо улыбнётся
Людям и природе.

Смех счастливый, смех ответный
В сопках мерит вёрсты.
Час рассветный – час приветный…
Гаснут, никнут звёзды.

Шире, шире всё денница
Разнимает крылья,
Словно пламя бьёт криницей
Там, в небесной шири.

Сноп лучей, роскошно взнятый,
Сеет блеск-червонцы –
Небо стелет сень-палаты
На дорогу солнцу.

Над полями мрак прорвался,
По низам расплылся,
Лес туманом основался,
Луг росой омылся.

Огневые волоконца
Ткутся в шёлк багровый –
Это тучки ладят солнцу
И деньку короны.

Хлебом пахнет так приятно!
А вокруг спокойно!
Эх, как славно, как отрадно,
Хорошо, пристойно!

Всех оттенков – мириады
На лазури ясной.
Где ещё такие клады
Красоты, согласья?!


* Гай – небольшая роща, лесок.